بیماری های مشابه

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

بالانیت پلاسماسل زون (Zoon plasma cell balanitis)، یا بالانیت پلاسماسلولاریس (balanitis plasmacellularis)، با لکه‌ها یا پلاک‌های قرمز مزمن با علت ناشناخته که بر روی سر آلت تناسلی و پوست ختنه‌گاه تأثیر می‌گذارد، مشخص می‌شود. ضایعات ممکن است به انتهای دیستال (distal) شفت (shaft) گسترش یابند.

بالانیتیس (Balanitis) به معنای التهاب سر آلت تناسلی (گلنس پنیس) است. بالانوپوستیتیس (Balanoposthitis) به التهاب همزمان سر آلت و پوست ختنه‌گاه در مردان ختنه‌نشده اشاره دارد. نوزادان به دلیل مواجهه مزمن سر آلت تناسلی با محیط مرطوب و بسته (یعنی وجود پوست ختنه‌گاه و استفاده از پوشک)، مستعد ابتلا به بالانیتیس هستند که این امر به خیس خوردن و آسیب به سد محافظ پوست منجر می‌شود. تماس با ادرار، صابون‌ها، کاندیدا (Candida) و رشد بیش از حد باکتری‌ها، درماتیت را تشدید می‌کند.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

اریترپلازی کوایرات (Erythroplasia of Queyrat) کارسینوم سلول سنگفرشی درجا (squamous cell carcinoma in situ یا SCCIS) در سر آلت تناسلی مردانه است. این اختلال نادر است و کمتر از ۱٪ از بدخیمی‌هایی که مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهند را تشکیل می‌دهد. باید آن را نوعی بیماری بوون (Bowen disease) دانست که SCCIS در هر مکانی است. این ضایعه پیش‌ساز کارسینوم سلول سنگفرشی تهاجمی (invasive squamous cell carcinoma یا SCC) بوده و به‌ندرت به‌طور خودبه‌خودی بهبود می‌یابد.

(HSV) همراه است. عفونت HSV معمولاً به صورت گروهی از وزیکول‌های کوچک (تاول‌های پر از مایع)، فرسایش (نواحی دردناک با پوست از دست رفته) یا پوسته‌ها (زخم) در اطراف دهان، بینی، اندام تناسلی، باسن و کمر ظاهر می‌شود، اگرچه عفونت‌ها تقریباً می‌توانند در هر نقطه از پوست ایجاد شوند. این زخم‌ها می‌توانند به صورت دوره‌ای در همان محل‌ها عود کنند که به آن عفونت‌های مکرر(عود کننده) می‌گویند. راه های درمان تبخال یا هرپس تناسلی، راه های مراقبت تبخال یا هرپس تناسلی

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

لیکن اسکلروزوس (Lichen sclerosus) یک درماتوز مزمن با علت ناشناخته است که پوست و مخاط افراد از تمامی نژادها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. لیکن اسکلروزوس معمولاً در دو اوج سنی بروز می‌کند: زنان یائسه و دختران پیش از بلوغ. در موارد کودکی و نوجوانی در پسران نیز به تدریج شناخته شده است. ضایعات عمدتاً در نواحی تناسلی، پرینه یا پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شوند، اما ضایعات خارج از ناحیه تناسلی نیز مشاهده می‌شوند. ضایعات لیکن اسکلروزوس به صورت تکه‌های آتروفیک یا پلاک‌های سفید عاجی هستند که پیش از آن به صورت پاپول‌ها ظاهر می‌شوند. به دلیل وجود پتشی، فرسایش‌ها و پورپورا، این بیماری به راحتی می‌تواند با سوء استفاده جنسی در دختران جوان اشتباه گرفته شود. ضایعات می‌توانند باعث خارش، سوزش و ایجاد دیسوریا، یبوست و دفع دردناک شوند. بیماری پیشرفته ممکن است آناتومی ناحیه تناسلی را نابود کند. ضایعات خارج از ناحیه تناسلی به ندرت علامت‌دار هستند.